Το 1997 η νεαρή Αλμπέρτε Γκόλντσμιντ παρασύρεται από ένα όχημα σε αυτοκινητόδρομο, όπου έχει πάει με το ποδήλατό της, και βρίσκεται κρεμασμένη σε ένα δέντρο δίπλα στον δρόμο, εκσφενδονισμένη από την πρόσκρουση με το αυτοκίνητο.  
Ο θάνατός της αντιμετωπίζεται ως τροχαίο δυστύχημα, αλλά ο αστυνομικός Κρίστιαν Χάμπερσοτ έχει τις αμφιβολίες του και ξεκινάει μια έρευνα για να αποδείξει ότι ο θάνατος της κοπέλας ήταν δολοφονία. Δεν καταφέρνει όμως να διαλευκάνει την υπόθεση, η οποία στη συνέχεια τον στοιχειώνει επί χρόνια, διαλύοντας και την οικογένειά του.Το 2014 ο Χάμπερσοτ επικοινωνεί με τον Καρλ Μερκ, τον επικεφαλής του Τομέα Q, για να ζητήσει τη βοήθειά του στη διερεύνηση της υπόθεσης Αλμπέρτε. Στην προσπάθεια ανακάλυψης του ενόχου για τον θάνατο της νεαρής κοπέλας και αποκάλυψης των πραγματικών γεγονότων που είχαν διαδραματιστεί δεκαεφτά χρόνια πριν, η μια έκπληξη διαδέχεται την άλλη, μέχρι και την τελευταία σελίδα του βιβλίου. 
 Σαν σε όνειρο, είχε αφήσει πίσω το σώμα της και αιωρούνταν σαν πουλί. Όχι, ακόμη καλύτερα, σαν πεταλούδα.
Σαν ένα πολύχρωμο φτερωτό έργο τέχνης, που υπήρχε αποκλειστικά και μόνο για να χαρίζει ευτυχία και ομορφιά. Σαν ένα πλάσμα που έστεκε ψηλά ανάμεσα στον ουρανό και στη γη, η μαγική αύρα του οποίου μπορούσε να αφυπνίζει τον κόσμο, να τον φέρνει σε επαφή με μια ατέλειωτη αγάπη και ευτυχία. Τότε θυμήθηκε τη σχολή και το ποδήλατο, το παγερό πρωινό και, πάνω απ’ όλα, το κροτάλισμα των δοντιών της. Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή, καθώς η πραγματικότητα εισέβαλλε και η καρδιά της σταματούσε να χτυπάει, θυμήθηκε επίσης τον ξερό ήχο που άκουσε όταν τη χτύπησε το αυτοκίνητο, τον ήχο των κοκάλων που έσπαγαν, τα κλαδιά του δέντρου που τη συγκράτησαν, τη συνάντηση που.