Ο Bρετανός Μπέρναρντ Γκρένφελ καταφτάνει το 1896 στην Αίγυπτο για να ανασκάψει µαζί µε τον Άρθουρ Χαντ την Οξύρρυγχο, πνευµατικό κέντρο της αρχαιότητας. Στη θέση της βρίσκουν το Αλ-Μπάχνασα, ένα χωριό σαν εγκαταλειµµένο λατοµείο. Όταν πια οι βρετανικές εφηµερίδες θα πανηγυρίζουν για τους δύο νεαρούς αρχαιολόγους που «ανακάλυψαν µια θαµµένη βιβλιοθήκη ισότιµη της Αλεξάνδρειας», ο Μπέρναρντ θα εξαρτά όλο και περισσότερο την ύπαρξή του από τη µυστηριώδη Νάντα.
Ο Μίνως Καλοκαιρινός το 1878 γράφει από το Ηράκλειο στον νεαρό Bρετανό αρχαιολόγο Άρθουρ Έβανς· του ανακοινώνει ότι ξεκινά τις ανασκαφές στην Κνωσό εκ µέρους του λαού του που στενάζει υπό τους Οθωµανούς. Το 1894, ο Άρθουρ, που θεωρείται ένας απλώς µέτριος ερευνητής της Οξφόρδης, θα ταξιδέψει στην Κρήτη και σύντοµα θα έχει γίνει ο διεθνώς διάσηµος αρχαιολόγος που ολοκλήρωσε το έργο του Καλοκαιρινού. Ενόσω όµως ο Έβανς αναρωτιέται ποιες έγνοιες να άφηναν ξάγρυπνους τους ανθρώπους πριν από 3.000 χρόνια, σε ένα παράλληλο σύµπαν η βασίλισσα Πασιφάη, σύζυγος του Μίνωα, ζει τον ερωτικό παροξυσµό στο βασίλειο της Κνωσού.
Το 1900 δύο καΐκια σπογγαλιέων, που επιστρέφουν από την Τυνησία στη Σύµη, λόγω σφοδρής κακοκαιρίας κινούνται προς τα Αντικύθηρα. Εκεί, ένας δύτης θα αναδυθεί κάποια στιγµή από τη θάλασσα και θα φωνάξει: «Στον βυθό υπάρχουν γυναίκες και αγάλµατα!» – το ναυάγιο των Αντικυθήρων έρχεται στο φως. Το 2007, ο Κώστας και η Διονυσία, µέλη της επιστηµονικής αποστολής που ερευνά το ναυάγιο, παίζουν ένα παιχνίδι. Η Διονυσία, σαν άλλη Σεχραζάντ, διηγείται κάθε βράδυ στον Κώστα µία ερωτική ιστορία. Ώσπου θα βρουν τον σκελετό µιας νεαρής γυναίκας που τους περίµενε στη µοναξιά του βυθού από το 70 π.Χ.
Τρεις ενότητες, τρία όνειρα της Αριάδνης, κόρης του Μίνωα και της Πασιφάης.