Μία ωδή για τη ζωή από έναν άνθρωπο που κοιτάζει το θάνατο κατάματα.

«Αργά ή γρήγορα θα επανερχόταν. Γνώριζα τα προγνωστικά του καρκίνου μου. Μπορούσα να καθυστερήσω την εξέλιξή του, μπορούσα να κερδίσω μερικά χρόνια ύφεσης. Δεν μπορούσα όμως να τον κάνω να εξαφανιστεί για πάντα. Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής, ένα μέρος του εαυτού μου είχε αρχίσει σιγά σιγά να πιστεύει ότι δε θα εμφανιζόταν ξανά. Αλλά η πιο ορθολογιστική μου πλευρά δεν σταμάτησε ποτέ να λέει: “Θα επανέλθει.” Και τώρα ήμασταν εδώ. Ο κίνδυνος που φοβόμουν εδώ και πολύ καιρό ήταν πλέον πραγματικότητα. Ήταν μάλιστα “η” υποτροπή. Η μεγάλη, η κακή, η σχεδόν τελειωτική».

Σε αυτή την τόσο προσωπική αφήγηση ο συγγραφέας και γνωστός νευροψυχίατρος Νταβίντ Σερβάν Σρεμπέρ μάς μιλάει για τη μάχη του με τον καρκίνο που κράτησε συνολικά 21 χρόνια. Μέσα από την προσωπική του εμπειρία προσεγγίζονται θέματα όπως ο έρωτας, η δημιουργικότητα, η υγιεινή ζωή, το να απολαμβάνει κανείς κάθε στιγμή στη ζωή του. Αλλά τολμάει να μιλήσει και για θέματα ταμπού όπως είναι ο καρκίνος και ο θάνατος, με μοναδική νηφαλιότητα και διαύγεια.